Το Nana κυκλοφόρησε το 2006 από το θρυλικό Studio της Madhouse. Σε σκηνοθεσία του Morio Asaka, ο οποίος έχει δουλέψει πάνω σε αριστουργήματα όπως το Monster και το Sword Art Online, δεν είναι απορίας άξιο το γιατί βρίσκει τόσο εύκολα το δρόμο για τη καρδιά του θεατή. Βασισμένο στο ομότιτλο manga της Ai Yazawa και ανήκοντας στη κατηγορία των shoujo -φέροντας παράλληλα όμως πολλά στοιχεία josei, διηγείται μία ενήλικη ιστορία γύρω από το κυνήγι της ευτυχίας. Όνειρα, αγάπη, φιλία και έρωτας μπερδεύονται μεταξύ τους σε ένα anime που χαράσσεται στη μνήμη. Επιτρέψτε μου όμως να γίνω πιο συγκεκριμένη!
Synopsis
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από δύο -φαινομενικά- αταίριαστες γυναίκες, οι οποίες ακούνε στο ίδιο όνομα: Nana. Γνωρίστηκαν στο τραίνο, κατέληξαν να γίνουν αχώριστοι συγκάτοικοι και όλα φαίνονταν να κυλούν ονειρικά. Μέχρι που η πραγματικότητα και η ενήλικη ζωή χτύπησαν τη πόρτα τους…
Review
Το NANA είναι ένα anime γεμάτο ειλικρίνεια, όνειρα και φιλοδοξίες. Καταφέρνει να είναι χαρούμενο και καταθλιπτικό ταυτόχρονα, μιμούμενο τη πραγματική ζωή. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού αφηγείται ιστορίες ενηλίκων που εμπλέκονται σε δύσκολες καταστάσεις και συναισθηματικά αδιέξοδα; Έχοντας στοιχεία slice-of-life, romance και drama, αφηγείται τη καθημερινή ζωή μίας ασυνήθιστης ομάδας ανθρώπων, η οποία απαρτίζεται κυρίως από μουσικούς. Αν και το σενάριο ακούγεται αρκετά κοινό, στη πραγματικότητα δεν είναι ούτε τετριμμένο, ούτε προβλέψιμο. Η δημιουργός φρόντισε να ψυχογραφήσει τους ήρωές της με ένα τόσο λεπτομερή τρόπο, ώστε ο θεατής να μη μπορεί παρά να ταυτιστεί με το πόνο, τη χαρά και τις επιθυμίες τους. Το ταξίδι τους για την αναζήτηση της ευτυχίας, για την επίτευξη της (υποκειμενικής) τελειότητας και της συναισθηματικής τους ολοκλήρωσης, παρουσιάζεται τόσο ρεαλιστικά που σοκάρει. Ξεκινώντας να παρακολουθώ το NANA, δεν ήμουν προετοιμασμένη για το πόσο βαθιά θα ήταν η βουτιά στα άδυτα της σκέψης των χαρακτήρων.
Το NANA διηγείται το πώς η ευτυχία δε γίνεται να βασίζεται σε ένα και μόνο πράγμα. Η επίτευξη του βασικού στόχου κάποιου σίγουρα συμβάλει στη χαρά του, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό για να νιώσει πλήρης. Αυτό, αποτυπώνεται κυρίως μέσω της Hachi, όπου αν και εκπλήρωσε το όνειρό της, κατέληξε να νιώθει παγιδευμένη. Τα όνειρα και οι επιθυμίες των χαρακτήρων καταλήγουν να γίνονται η καταδίκη τους και να κομματιάζουν τις ζωές τους, και αυτό γιατί δε φροντίζουν να τα εξελίξουν και να τα προσαρμόσουν στις όποιες νέες συνθήκες. Οι ήρωες της Yazawa απέχουν πολύ από τη τελειότητα και είναι άκρως ρεαλιστικοί. Παρουσιάζουν εμμονές, κρίσεις πανικού, ενοχλητικές συνήθειες… Παρόλα αυτά όμως, είναι ποιητικοί. Μέσω των μικρών τους διηγηματικών και εξομολογητικών μονολόγων, δίνουν μία ενδιαφέρουσα και παραμυθένια νότα στο anime, εκφράζοντας έντονα συναισθήματα. Η ψυχή τους εκτίθεται ολόγυμνη μπροστά στο θεατή.
Το NANA στερείται κάθε ουτοπικής προσέγγισης και θίγει κάποια μεγάλα ζητήματα: το πώς δε πρέπει να θεωρείται τίποτα δεδομένο και την ανάγκη του να εκτιμά κανείς τα όσα όμορφα έχει. Η ευγνωμοσύνη και η συνειδητοποίηση της -παροδικής έστω- ευτυχίας, βοηθούν κάποιον να εξελιχθεί και να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του. Η σειρά αυτή προσπαθεί να διδάξει στο θεατή ότι πρέπει να αγαπά με προσοχή και να σκάβει κάθε μέρα βαθιά μέσα του, ώστε να ανακαλύψει το ποιος είναι. Η αργή ροή της συμβάλλει στο να μεταφέρει καλύτερα όλα αυτά τα μηνύματα, και να αποτυπώσει ταυτόχρονα πολλά διαφορετικά είδη αγάπης: την οικογενειακή, τη φιλική και την ερωτική. Είναι ένα anime το οποίο έχει καταφέρει επάξια να κερδίσει το τίτλο του ‘κλασικού’, αφου καταφέρνει να μιλήσει εύκολα στη ψυχή του κοινού. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το παρακολουθήσετε!
Artwork
Το artwork του Nana κυμαίνεται σε εξαιρετικά επίπεδα και -όσον αφορά το σχεδιαστικό μέρος, αποτελεί μία από τις πιο καλοδουλεμένες σειρές που έχω παρακολουθήσει. Αυτό δε προκαλεί εντύπωση, μιας και η Madhouse σπάνια απογοητεύει το κοινό της και φημίζεται για τη ποιότητα των παραγωγών της. Ο σκηνοθέτης που επιλέχθηκε, ο Morio Asaka, ξεπέρασε τον εαυτό του και ξεδίπλωσε το ταλέντο του, παίζοντας με τις φωτοσκιάσεις, χρησιμοποιώντας γήινα χρώματα, λεπτά περιγράμματα, ρεαλιστικά backgrounds και δίνοντας έμφαση στις λεπτομέρειες. Όσον αφορά το soundtrack, αυτό είναι σε σύνθεση του Tomoki Hasegawa, ο οποίος έχει εργαστεί τόσο πάνω σε σειρές και ταινίες, όσο και σε βιντεοπαιχνίδια. Τα τραγούδια που ακούγονται στο Intro και το Outro είναι σε ερμηνείες των Anna Tsuchiya, η οποία δανείζει και στη Nana τη φωνή της όταν τραγουδάει, και της Olivia Lufkin, η οποία αντίστοιχα δανείζει τη φωνή της στη Layla όταν χρειάζεται να τραγουδήσει.
Ερχόμενοι στο voice acting, αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία της σειράς. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι αισθαντικές και έντονες και αποδίδουν με γλαφυρότητα τις σκέψεις των χαρακτήρων. Κάποιοι από τους ταλαντούχους ανθρώπους που δάνεισαν τη φωνή τους στο Nana, είναι οι ακόλουθοι: Romi Park (Deadman Wonderland, Fullmetal Alchemist), Tomokazu Seki (Psycho-Pass, Escaflowne) και Aya Hirano (Death Note, Fairy Tail).
Facts
1) Η δημιουργος, Ai Yazawa, δήλωσε πως πολλά από τα γεγονότα και τους χαρακτήρες της σειράς, είναι επηρεασμένα από τη ζωή τόσο εκείνης, όσο και της καλύτερής της φίλης.
2) To 2005 δημιουργήθηκε ταινία live-action βασισμένη πάνω στο manga, ενώ το 2006 κυκλοφόρησε το sequel. Οι απόψεις γύρω από το αποτέλεσμα, διίστανται.
3) Προτού η Ai Yazawa ολοκληρώσει το manga, διαγνώστηκε με μία ασθένεια και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Αν και η θεραπεία της ολοκληρώθηκε, δεν έχει γίνει γνωστό το αν θα συνεχίσει την ιστορία.
4) Η πλοκή του anime διαφέρει σε κάποια σημεία από το manga, μερικά εξ’ αυτών κομβικά για την εξέλιξη της ιστορίας.
Closure
Το NANA είναι ένα anime που θα σας γεμίσει συναισθήματα όσο το παρακολουθείτε. Θα ταυτιστείτε με τους χαρακτήρες του και θα σας συγκινήσει. Η Ai Yazawa και το Studio της Madhouse κατάφεραν να αφηγηθούν μία έντονη ιστορία και να χαρίσουν στο κοινό μία σειρά υψηλού επιπέδου. Give it a try!
Σοφία Ευαγγελίδου
