Videogame Review: Beholder 2

Beholder 2: Η πιο διασκεδαστική δυστοπία με την οποία έχω έρθει αντιμέτωπος σε βιντεοπαιχνίδι. Πέρασα τόσο καλά παίζοντάς το, σε σημείο που ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι και να ξαναμπώ στο κόσμο του. Να δω πως θα εκθρονίσω τον αχώνευτο συνάδελφό μου και πως πήγε εκείνη η έρευνα που είχα κάνει για την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών στο υπουργείο. Όλα έβγαζαν νόημα σε έναν κόσμο που φαινομενικά τίποτα δεν έβγαζε νόημα. Έχω την ΔΕΗ 1 εβδομάδα απλήρωτη αλλά το ρεύμα στον κόσμο του Beholder 2 δεν τολμάω να το καθυστερήσω. Θα βάλω όσες σφραγίδες χρειάζεται και ίσως συνεργαστώ και με τους επαναστάτες. Για τα λεφτά, αλλά βαθιά μέσα μου είμαι και υπέρ τους. Βασικά δεν ξέρω με ποιους είμαι πλέον. Στο κόσμο του strategy/ adventure game εν ονόματι Beholder 2 το να δώσεις πληροφορίες για κάποιον συνήθως είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις -ή έτσι λέω για να νιώθω καλύτερα, κάθε φορά που το κάνω. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά!

Η Warm Lamp Games εντυπωσίασε με το πρώτο Beholder, αλλά με το δεύτερο μας άφησε πραγματικά άφωνους, μιας και είναι μια εμπειρία που δε περνάει απαρατήρητη. Στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, η ιστορία επεκτείνεται, ο κόσμος μεγαλώνει και, ενώ αυτό μας επιτρέπει να έχουμε μια καλύτερη εικόνα του τι συμβαίνει στο διεστραμμένο σύμπαν του, το κάδρο σκοτεινιάζει και ο αέρας βαραίνει.

Plot

Η εμπειρία μας ξεκινάει με ένα γεγονός που θα αλλάξει την ζωή του πρωταγωνιστή μας, Evan Redgrave, και θα σηματοδοτήσει την αρχή του εφιάλτη του. Βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα του Μεγάλου Έθνους και, πιο συγκεκριμένα, στο Κεντρικό Υπουργείου του, όπου παρακολουθούμε τον πατέρα του Evan να βουτάει στο κενό ενώ συρφετός κόσμου παρατηρεί με απάθεια. “Είμαι σίγουρος ότι θα παρασύρουν τον γιό μου σε όλο αυτό και ξέρω μόνο έναν τρόπο για αν τον προστατεύσω”. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του και, αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι όλοι είμαστε παγιδευμένοι στις αποφάσεις των δυνατότερων, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Το παιχνίδι ξεκινάει και ο Evan βρίσκεται μπροστά από το μεγαλοπρεπές Υπουργείο, ασήμαντος και ανυποψίαστος για το τι τον περιμένει.

Μια θέση στο υπουργείο προσφέρεται στον Evan και αυτός καλείται να αναρριχηθεί στην ιεραρχία και να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα του. Για να τα καταφέρει θα πρέπει να συναναστραφεί με κάθε λογής άνθρωπο και να επιλέξει αν θα παραμείνει ηθικά ακέραιος ή αν θα παρασυρθεί από την χυδαιότητα και την ευκολία των παράνομων αποφάσεων. Ο Evan παίρνει τον ρόλο της πυξίδας σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Μια ηθική πυξίδα που δεν μένει ποτέ σταθερή. Κάποιες φορές η σωστή απόφαση είναι η λάθος και κάποιες φορές πρέπει να πληγωθεί κάποιος για να σωθεί κάποιος άλλος.

Digging Deeper

Το υπουργείο πολλές φορές παρομοιάζεται με μια επίγεια κόλαση, η οποία τρέφεται με ανθρώπους -είτε κυριολεκτικά είτε παθητικά. Άνθρωποι δυστυχισμένοι, που παλεύουν να επιβιώσουν, και άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένοι λόγω άγνοιας. Ο Evan συναντά και συναναστρέφεται αυτά τα άτομα σε όλη του τη σταδιοδρομία και πρέπει να αποφασίσει ποιος αξίζει να τιμωρηθεί και ποιος αξίζει βοήθεια. Αλλά για να κάνει το οτιδήποτε σε αυτό τον κόσμο και για να έχει την πολυτέλεια να είναι ο εαυτός του σε αυτή την διαδρομή, θα πρέπει να δουλέψει σκληρά.

Κάθε μέρα, η ίδια μέρα. Ο παίκτης έχει έντεκα ώρες διαθέσιμες, εννιά στο υπουργείο και δύο στο σπίτι. Ένα hobby θα ήταν ό,τι πρέπει, αλλά πού χρόνος για τέτοιες πολυτέλειες. Στο χώρο του υπουργείου, ο Evan θα πρέπει να εργαστεί από την υποδοχή έως τα ανώτερα κλιμάκια του για να αποδείξει την αξία του. Σφραγίδες, σφραγίδες και λίγες σφραγίδες -έτσι, για την αλλαγή. Παράπονα που πρέπει να γνωστοποιηθούν στο εκάστοτε παράρτημα, πληροφορίες, ύμνοι για τον Μεγάλο Αρχηγό που πρέπει να επιβραβευθούν και αναφορές περιστατικών ύβρις κατά του.

Όσο ο Evan ανεβαίνει στην ιεραρχία, του ανατίθενται όλο και πιο σύνθετα καθήκοντα. Για κάθε αποστολή που φέρει εις πέρας, ανταμείβεται με χρήματα και εξουσία (Authority). Αυτά είναι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο του Beholder 2. ΌΛΑ κινούνται γύρω από αυτά . Όπως είναι γνωστό, τα χρήματα αγοράζουν τα πάντα, από μπουκάλια με ουίσκι και ναρκωτικά, μέχρι όργανα της τάξης. Η εξουσία που κερδίζει ο παίκτης από την δουλειά του μεταφράζεται σε αποφυγή κάποια σύλληψης, επιβολή σε συναδέλφους και, το σημαντικότερο, προαγωγή! Ο παίκτης, στη πορεία του στο υπουργείο, έχει να αντιμετωπίσει ιδεολογικούς προβληματισμούς, σύνθετες ανθρώπινες σχέσεις και σπουδαία ηθικά διλήμματα αλλά, στο τέλος της ημέρας, πρέπει να πληρώσει λογαριασμούς και φόρους. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Artwork

Το Beholder 2 είναι ένα πολύ καλά εκτελεσμένο παιχνίδι. Βελτιωμένο σε όλους τους τομείς, συγκριτικά με το πρώτο, δεν ξεχνάει που διαδραματίζεται και το τονίζει εύστοχα. Εικαστικά μεταφράζει άψογα το κλίμα που επικρατεί στο Μεγάλο Έθνος, με μαύρες και γκρίζες αποχρώσεις να καλύπτουν τα πάντα, υπενθυμίζοντάς μας πως το να ζει κάποιος σε αυτή την περίοδο δεν το λες και ευλογία. Κόκκινες πινελιές σπάνε το μουντό κλίμα του παιχνιδιού, όχι όμως για να φωτίσουν το κάδρο, αλλά για να μας θυμίσουν ότι ο θάνατος είναι κάτι το σύνηθες σε αυτό τον κόσμο. Ο χώρος που μπορούμε να κινηθούμε είναι ικανοποιητικός και τα μοντέλα των χαρακτήρων αποκτούν 3D υπόσταση, πράγμα το οποίο βελτιώνει την εμπειρία κατά πολύ, συγκριτικά με το πρώτο τίτλο της σειράς.

Εξίσου εύστοχη είναι και η μουσική επένδυση. Βαριές μελωδίες ντύνουν το κάθε μας βήμα και μονότονες λούπες μας υπενθυμίζουν ότι δε δουλεύουμε από επιλογή και πως κάθε μέρα σε αυτό το καθαρτήριο είναι ίδια με την χθεσινή, μην αφήνοντας περιθώρια βελτίωσης… Από το υπουργείο μέχρι το σπίτι, κάτι μας απειλεί. Ένας φόβος, μόνιμα αιωρείται -και όχι αδίκως. Τα σκοτεινά και άδεια πρόσωπα των χαρακτήρων δένουν τέλεια με την μουσική υπόκρουση του παιχνιδιού και προσθέτουν με κάθε ευκαιρία πόντους στην ματαιότητα που το περιβάλλει. Μετά από κάποιες ώρες παιχνιδιού, ο παίκτης αναπόφευκτα ταυτίζεται με το πρωταγωνιστή. Κάποιοι μπορεί να αντιμετωπίσουν ως αρνητικό την επαναληψιμότητα της μουσικής, αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ εύστοχος ο τρόπος που έχει τοποθετηθεί. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να περιφέρεται υπνωτισμένος μέσα στους διαδρόμους του υπουργείου και ακριβώς αυτό με βοήθησε να ταυτιστώ πλήρως με το παιχνίδι.

No Cons, Just Pros

Δυσκολεύτηκα πολύ για να βρω κάποιο ψεγάδι στο Beholder 2 αλλά μπορώ να πω ότι δεν αντιμετώπισα κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα. Το μόνο ίσως που μπορώ να αναφέρω είναι οι εργασίες που έπρεπε να κάνω. Στα δύο πρώτα επίπεδα δεν υπήρξε καμία καθοδήγηση για το πώς να φέρω εις πέρας τα καθήκοντα μου. Στην αρχή ίσως είναι λίγο χαοτικό αλλά δεν μου πήρε πολύ να καταλάβω το μοτίβο με το οποίο λειτουργούσαν.

Closure

Το Beholder 2 αποτελεί ένα φόρος τιμής στους τίτλους με αντίστοιχη θεματολογία, όπως το “1984” του George Orwell και το “Fahrenheit 451” του Ray Bradbury. Ο παίκτης θα έρθει αντιμέτωπος με μια δυστοπία τόσο διαδραστική, που πολλές φορές θα αναγκαστεί να συγκρουστεί και να αμφισβητήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Πολλοί μπορεί να βρουν κουραστική και δύστροπη την καθημερινότητα του πρωταγωνιστή αλλά, αν αφεθούν, είμαι σίγουρος ότι θα βιώσουν μια πρωτόγνωρη και αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία, τόσο σε επίπεδο αφήγησης όσο και προσομοίωσης, που για κάποιες ώρες η απολυταρχική κοινωνία του Μεγάλου Έθνους θα γίνει ένας εφιάλτης και η πτώση του σκοπός ζωής. Δώστε του μία ευκαιρία!