Η ταινία Escaflowne: A Girl in Gaea, κυκλοφόρησε το 2000 και αποτελεί μία σύμπτυξη της πρωτότυπης σειράς, εν ονόματι The Vision of Escaflowne. Έχοντας στοιχεία περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας, σε συνδυασμό με μία παλιομοδίτικη γοητεία, το δημιούργημα του Studio Bones (Fullmetal Alchemist, My Hero Academia), δεν άργησε να κερδίσει τη προσοχή του κοινού. Απευθύνεται κυρίως σε εκείνους που θέλουν να πάρουν μία γεύση από το anime, αποτελώντας ουσιαστικά μία περίληψή του. Όμως, το αν άξιζε το κόπο ή όχι, θα το αφήσω για το τέλος. Έως τότε, ας ρίξουμε μία καλύτερη ματιά!
Synopsis
Η ιστορία ξεκινά όταν η νεαρή μαθήτρια Hitomi, περνάει μία υπαρξιακή κρίση και εύχεται να εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Οι προσευχές της εισακούονται και δεν αργεί να βρεθεί στη Gaea, ένα πλανήτη αντίστοιχο με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται σε πόλεμο. Εκεί, οι κάτοικοι την υποδέχονται ως ‘Τη Φτερωτή Θεά’, διερωτώμενοι παράλληλα για το τι τους επιφυλάσσει η άφιξή της: ειρήνη ή ολοκληρωτική καταστροφή;
Review
Το φιλμ Escaflowne: A Girl in Gaea, έχει πολύ γρήγορη ροή. Ωστόσο αυτό είναι λογικό, μιας και σε διάρκεια μόλις μιάμισης ώρας, προσπαθεί να διηγηθεί μία πρωτότυπη ιστορία, που έλαβε χώρα σε είκοσι έξι επεισόδια. Το σενάριο ξεδιπλώνεται ταχύτατα και νέοι χαρακτήρες συστήνονται συνεχώς στο θεατή, ενώ η δράση δείχνει να μην έχει σταματημό. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τα υπέρ και τα κατά αυτής της δουλειάς!
Ξεκινώντας από τα αρνητικά, τα οποία δυστυχώς υπερτερούν, το πρώτο που πρέπει να αναφερθεί είναι η μηδενική εξέλιξη στη προσωπικότητα των ηρώων. Η ταινία δεν εμβαθύνει καθόλου στη ψυχοσύνθεσή τους, οι αλληλεπιδράσεις τους είναι μηδενικές, τα κίνητρά τους παραμένουν παντελώς άγνωστα, ενώ το τέλος αφήνει το κοινό γεμάτο απορίες. Δυστυχώς, η βεβιασμένη απόπειρα απόδοσης ΟΛΌΚΛΗΡΗΣ της σειράς, κατακρεούργησε τη γνήσια ιστορία, την ίδια στιγμή που οι προσωπικότητες των ηρώων αλλοιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Ο θεατής είναι αδύνατο να νιώσει το παραμικρό για τους χαρακτήρες, μιας και κανείς δε μπήκε στο κόπο να τους του συστήσει. Η ταινία δεν έχει χώρο να ‘αναπνεύσει’ και όλα είναι χαοτικά.
Ερχόμενοι όμως -στα λιγοστά- θετικά, το φιλμ έχει ένα από τα καλύτερα soundtrack που έχω ακούσει ποτέ. Αν και τείνω να αναφέρω τη μουσική αποκλειστικά στο κομμάτι του ‘Artwork’, σε αυτή τη περίπτωση δε μπορώ να πράξω διαφορετικά, μιας και είναι το πιο δυνατό σημείο της ταινίας. Προχωρώντας, οι σκηνές μάχης είναι έντονες, τα τοπία είναι όμορφα και κάνουν τη σκέψη να ταξιδεύει, ενώ το ενδιαφέρον σενάριο που υποβόσκει κάτω από την επιφάνεια, καταφέρνει να εξάψει, έως ένα βαθμό, τη περιέργεια του κοινού.
Συνοψίζοντας, κατά τη γνώμη μου, η απόδοση του Escaflowe σε ταινία ήταν ανεπιτυχής. Δεν κατάφερε να συναγωνιστεί τη σειρά, ενώ ο τρόπος που παρουσιάζονται τα γεγονότα και οι χαρακτήρες, είναι χαοτικός και πρόχειρος. Ο θεατής που δεν έχει παρακολουθήσει ήδη τη σειρά, θα δυσκολευτεί πολύ να ακολουθήσει το σενάριο και, στο φινάλε, θα βιώσει έντονα το συναίσθημα του ανικανοποίητου.
Artwork
Το Escaflowne με ικανοποίησε πολύ ως προς το σχεδιαστικό του μέρος. Όμορφα χρώματα και έντονες αντιθέσεις, συνδυασμένα με απόκοσμα backgrounds και παλιομοδίτικο σχέδιο χαρακτήρων, χαρίζουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η κίνηση είναι φυσική και οι ‘ωμές’ λεπτομέρειες στο σχεδιασμό, κάνουν τη διαφορά. Παρόλα αυτά, τα ecchi πλάνα που υπάρχουν διάσπαρτα, μου φαίνονται ‘εκτός’.
Ερχόμενοι στο soundtrack, αυτό είναι αναμφισβήτητα υπέροχο. Είναι σε σύνθεση της αγαπημένης Yoko Kanno, η οποία έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να συνεπαίρνει και να μαγεύει τον ακροατή με τις εξωπραγματικές μελωδίες της και εγγυώμαι πως θα το ακούσετε ξανά και ξανά. Όντας ένα επικό ορχηστρικό ταξίδι, ανοίγει νέες ορίζοντες, σε μία εποχή που η μουσική έχει υπερκορεστεί. Οι συνθέσεις της Yoko Kanno, η οποία έχει δουλέψει πάνω σε αριστουργήματα όπως το -προσωπικό μου αγαπημένο- Wolf’s Rain, το Porco Rosso και το Cowboy Bebop, είναι ποιοτικά άριστες.
Τέλος, όσον αφορά το voice acting, το οποίο επίσης αποδίδεται όμορφα, είναι αποτέλεσμα της δουλειάς κάποιων εκ των ακόλουθων ηθοποιών: Maaya Sakamoto (Death Note, Tokyo Ghoul), Tomokazu Seki (Monster, Demon-Lord, Retry!), Jouji Nakata (Fairy Tail, Fullmetal Alchemist) και Mayumi Iizuka (Only Yesterday, Whisper of the Heart).
Facts
1) Στη σειρά, οι περιβάλλοντες χώροι θυμίζουν πιο πολύ την Ευρώπη, ενώ στη ταινία έχει γίνει μία προσπάθεια να αποδοθούν πιο ‘ασιατικά’.
2) Εκτός από τις προσωπικότητες των ηρώων, στο φιλμ έχει αλλάξει αισθητά και η εμφάνισή τους.
Closure
Καταλήγοντας, η ταινία ταινία Escaflowne: A Girl in Gaea, είναι μία κακή απόπειρα απόδοσης της πρωτότυπης σειράς. Παρόλα αυτά, αν θέλετε να πάρετε μία γεύση για το σενάριο και τους χαρακτήρες, μπορείτε να της δώσετε μία ευκαιρία. Άλλωστε, όπως προειπώθηκε, έχει υπέροχο soundtrack και νοσταλγικό σχέδιο. Give it a try!
Σοφία Ευαγγελίδου
