Η σειρά Magmel of the Blue Sea προβλήθηκε για πρώτη φορά την άνοιξη του 2019, σε σκηνοθεσία του Hayato Date (Naruto, Tokyo Underground). Βασισμένη στο ομότιτλο manga του Κινέζου καλλιτέχνη Dainenbyo, ξεκίνησε με ένα πολλά υποσχόμενο πιλοτικό επεισόδιο, προμηνύοντας πως κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον θα ακολουθήσει. Κατάφερε να μπει γρήγορα στο Top 10 της σεζόν και τα ηθικά της διδάγματα, τα οποία παρουσιάζονται ελαφρώς ανορθόδοξα, σε συνδυασμό με τη περιπέτεια, κατάφεραν να κερδίσουν μία μεγάλη μερίδα κόσμου. Στη πορεία βέβαια, όλα αυτά άλλαξαν και η σειρά έπαψε να είναι αντάξια των προσδοκιών. Αλλά, ας ρίξουμε μία καλύτερη ματιά στα δρώμενα.
Synopsis
Μέσα στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, εμφανίστηκε ξαφνικά μία νέα ήπειρος, η Magmel. Το μέρος αυτό φιλοξενεί μοναδικά είδη ζώων και φυτών, που δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά αλλού στο κόσμο. Αν και η ομορφιά του εκ πρώτης όψεως ξεγελάει, στη πραγματικότητα μπορεί να σταθεί τρομερά επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ο Inyou όμως, ένας νεαρός με παράξενες δυνατότητες, έρχεται να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη.
Analysis
Η ομορφιά της ανεξερεύνητης Magmel, αφήνει τον θεατή άφωνο από το πρώτο κιόλας λεπτό. Γιγαντιαία λουλούδια, απόκοσμα δάση και αλλόκοτη πανίδα, στολίζουν τα πλάνα. Η ιδέα μίας νέας γης, η οποία περιλαμβάνει άγνωστες πρώτες ύλες και πηγές ενέργειας, που μπορούν να αξιοποιηθούν με ποικίλους τρόπους, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η προσέγγιση του anime αυτού όμως, φάνηκε να είναι σωστή, συνδυάζοντας ρεαλισμό, φαντασία, περιπέτεια, δράμα και μυστήριο.
Οι αντιθέσεις μεταξύ καλού και κακού είναι θολές, ενώ το κοινό γρήγορα μαθαίνει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η εποχή των εξερευνητών επέστρεψε, αλλά οι άνθρωποι δεν φαίνεται να έχουν πάρει το μάθημά τους, αναφορικά με το σεβασμό που οφείλουν να δείχνουν προς τη φύση. Ωστόσο, όσο ενδιαφέρουσα και να φαίνεται η πλοκή ως τώρα, η αλήθεια είναι πως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, βαλτώνει και γίνεται ανούσια. Προτού προχωρήσω στα αρνητικά όμως, θα ήθελα να σταθώ στα έξυπνα, περιβαλλοντολογικά μηνύματα που καταφέρνει να περάσει.
Η σειρά αυτή, καταδικάζει τα εγκλήματα κατά των ζώων και της φύσης. Σε πολλές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, τα ζώα έχουν χρησιμοποιηθεί ως όπλα. Όμως, οι συνέπειες ήταν καταστροφικές τόσο για τα ίδια, όσο και για τους ανθρώπους. Άλογα και ελέφαντες έχουν λειτουργήσει στο παρελθόν ως μέσα μεταφοράς και επίθεσης σε μάχες, ενώ οστά ψαριών (ιδιαίτερα καρχαρία), κολλιούνταν πάνω σε σπαθιά για να γίνουν πιο θανατηφόρα. Αυτά, ίσως να ανήκουν στο παρελθόν, αλλά και το παρόν δεν διαφέρει πολύ. Στη σύγχρονη εποχή και πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία σκότωνε τρωκτικά, τα γέμιζε εκρηκτικά και τα πετούσε στη Γερμανία. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ο Ρωσικός στρατός με τους σκύλους. Έζωναν ζωντανά σκυλιά με εκρηκτικούς μηχανισμούς και τα έστελναν πάνω σε τανκς των αντιπάλων. Παρόλα αυτά, αυτή η ‘μέθοδος’ στοίχισε και σε πολλούς Ρώσους, μιας και τα ζώα καμιά φορά γυρνούσαν πίσω προτού γίνει η έκρηξη. Πρόσθετα, στη σειρά γίνεται αναφορά και για μεμονωμένες βιαιοπραγίες εναντίων ζώων, που προέρχονται από ψυχικά διαταραγμένους, σαδιστές ανθρώπους, οι οποίοι αποβλέπουν στην ‘ευχαρίστηση’. Το Magmel of the Blue Sea τονίζει την αναγκαιότητα του να σταματήσει ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί έμβια όντα αποκλειστικά προς όφελός του. Η αλαζονεία και η ασυδοσία του ανθρώπινου είδους, αργά ή γρήγορα, θα αποβεί μοιραία για όλο το πλανήτη.
Εκτός όμως από τους ηθικούς προβληματισμούς που θέτει σχετικά με το περιβάλλον, το anime αυτό δεν προσφέρει πολλά. Ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο σε κάθε επεισόδιο, ενώ οι επαναλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ενώ προσπαθεί να μεταφερθούν στο θεατή όμορφα ηθικά διδάγματα, όπως το αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή το αν είναι ποτέ αργά για να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος, δεν υπάρχει η παραμικρή εξέλιξη στο σενάριο και τους χαρακτήρες. Κενές, ανιαρές και αναξιοποίητες προσωπικότητες, που μπερδεύουν το χιούμορ με τη παρενόχληση, ρίχνουν το επίπεδο. Δυστυχώς, τα πρώτα επεισόδια αποδείχθηκαν παραπλανητικά. Η εξερεύνηση εξαφανίστηκε, οι έντονες κλιμακώσεις το ίδιο, ενώ οι ήρωες δεν φέρουν κανένα ιδιαίτερο γνώρισμα. Τα μικρά, ανεξάρτητα επεισόδια, δεν θα ήταν πρόβλημα αν απουσίαζε η θλιβερή κωμωδία και τα κλισέ. Παρόλα αυτά, ο Den-Den και η Loli, συχνά βοηθούν τη κατάσταση.
Εν κατακλείδι, θα πρότεινα σε κάποιον παρακολουθήσει μόνο τα πρώτα επεισόδια της σειράς αυτής, καθώς μετά όλα γίνονται χαοτικά. Αποκορύφωμα αυτής της κακώς αξιοποιημένης δουλειάς, είναι το φινάλε. Ασύνδετο, φτωχό και ανούσιο, δεν απάντησε ουσιαστικά σε καμία από τις εναπομείναντες ερωτήσεις. Η Magmel έχει ένα περιεχόμενο με πολλές προοπτικές, το οποίο αναδείχθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Παρόλα αυτά, το manga είναι καλής ποιότητας και εμβαθύνει επαρκώς στους ήρωες και την ιστορία, άρα μπορείτε να του δώσετε μία ευκαιρία!
Artwork
Το σχέδιο της Magmel, στην αρχή της σειράς κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα. Υπάρχουν λεπτομέρειες στα τοπία, έντονη κίνηση και εκφραστικότητα. Όλα αυτά όμως δίνουν γρήγορα τη θέση τους σε πρόχειρα σχέδια και κακό φωτισμό.
Ερχόμενοι στο soundtrack, αυτό είναι σύνθεση του Yasuharu Takanashi. Έχοντας στοιχεία από αραβικές μελωδίες, ταξιδεύει και συγκινεί. Όσον αφορά το voice acting, αυτό αποδίδεται γλαφυρά από αξιόλους ηθοποιούς, όπως οι: Kengo Kawanishi (Another, Psycho-Pass) , Mao Ichimichi (Maou-sama, Retry!, Fruits Basket) και Toshiyuki Morikawa (One Piece, Naruto).
Facts
1) Η πόλη της Magmel, περιτριγυρισμένη από θεόρατα τείχη ώστε να παραμένει ασφαλής, θυμίζει τη Ba Sing Se από το Avatar: The Last Airbender.
2) Σε ένα επεισόδιο εμφανίζονται κάποιες αρκούδες, οι οποίες αναφέρονται ως Kare Bears. Αυτό, είναι πιθανότατα μία αναφορά στο κινούμενο σχέδιο εν ονόματι Care Bears.
3) O Inyo φέρει εμφανισιακά πολλές ομοιότητες με τον Ryoma Echizen από το anime The Prince of Tennis.
4) Σε ένα επεισόδιο εμφανίζονται κάποιοι χαρακτήρες να κάνουν …εντομομαχίες. Αυτό είναι βασισμένο στα Japanese Bug Fights, μία σειρά από βίντεο στην οποία απεικονίζονται έντομα, αραχνοειδή και πολλά ακόμη ανατριχιαστικά πλάσματα, να παλεύουν έως θανάτου σε μία μικρή, πλαστική αρένα.
5) Η ατυχία που κατατρέχει τον καημένο Den-Den, φέρνει συχνά στο μυαλό αυτή του Donald Duck.
6) Bloody Mary: με αυτό το όνομα αναφέρεται ο Inyou στη Verena, παρομοιάζοντάς τη με τη σατανική Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία έκαψε ζωντανούς πάνω από 300 ανθρώπους, τη δεκαετία του 1550.
7) O Inyou είναι ractor, μία λέξη που -σύμφωνα με έκεινον- υποδηλώνει κάποιον που μπορεί να αλλάξει την ύλη ή να τη δημιουργήσει. Σύμφωνα όμως με το αγαπημένο urban dictionary, το ractor αναφέρεται σε έναν … ράπερ, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και ηθοποιός και προκύπτει από την ένωση των λέξεων rapper και actor.
8) Η μεταμόρφωση στην οποία υπόκειται ο βασικός αντίπαλος, θυμίζει την αντίστοιχη από το anime Akira . Μύες, φλέβες και ζωτικά όργανα έξω από το σώμα, μπερδεύονται και χαρίζουν ένα αποκρουστικό θέαμα.
Closure
To Magmel of the Blue Sea έχει ένα όμορφο setting και μία παλιομοδίτικη γοητεία, αλλά αποδείχθηκε ανάξιο των προσδοκιών. Ξεκίνησε δυναμικά και έντονα ανεβάζοντας ψηλά τον πήχη, αλλά γρήγορα έγινε βεβιασμένο και πρόχειρο. Παρόλα αυτά, ανά στιγμές, προσφέρει τροφή για σκέψη και στιγμές γέλιου. Άρα, μπορείτε να το παρακολουθήσετε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, αναφορικά με το αν αξίζει ή όχι τον κόπο!
Σοφία Ευαγγελίδου
