Videogame Review: Olija

Όταν μιλάμε για ιδιαίτερα και πρωτότυπα -τουλάχιστον όσον αφορά το αισθητικό μέρος- παιχνίδια, η Devolver Digital είναι μια από τις πρώτες εκδοτικές εταιρίες που μας έρχεται στο μυαλό. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε για το τι εννοώ, είναι ο εκδότης των πρόσφατων επιτυχιών Fall Guys και Carrion. Η Devolver κυκλοφορεί τίτλους χωρίς τρομερά ακριβές παραγωγές, αλλά με ιδιαίτερα διαμορφωμένους κόσμους. Επίσης, έχει πάντα προθέσεις για gameplay καινοτομίες -ασχέτως με το αν το καταφέρνει πάντα. Η τελευταία της κυκλοφορία λοιπόν, το Olija , προέρχεται από την ομάδα παραγωγής Skeleton Crew. Είναι ένα ιδιαίτερο action adventure παιχνίδι, που στοχεύει στο να επαναφέρει μια φαινομενικά ξεπερασμένη αισθητική, δίνοντας της πνοή και φρέσκια προσέγγιση.

Plot

Η ιστορία του τίτλου διαδραματίζεται σε έναν αφιλόξενο κόσμο, ο οποίος ονομάζεται Terraphage. Ο Faraday, ο πρωταγωνιστής, βρίσκεται λιπόθυμος σε μια ακτή μετά από μια φουρτούνα η οποία κατέστρεψε το πλοίο του και σκόρπισε το πλήρωμα του. Σκοπός του παίκτη είναι σε πρώτη φάση να βρει ένα μυθικό harpoon και με την βοήθεια του να ανακαλύψει τι συμβαίνει σε αυτά τα μέρη και τι τον συνδέει με αυτά. Το παιχνίδι, από το πρώτο καρέ του διακατέχεται από μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα, η οποία σε προκαλεί να βυθιστείς στο κόσμο του. Το Olija θέτει πολύ γερά θεμέλια για έναν ικανοποιητικό, σε μέγεθος, κόσμο και -γιατί όχι, ένα αρκετά βαθύ σενάριο.

Plot Review

Δυστυχώς, το σενάριο δεν μου έδωσε ποτέ κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη είχα προβλέψει. Επίσης, μου δημιουργούσε συνέχεια περισσότερες απορίες από αυτές που μπορούσε να απαντήσει. Στοιχεία όπως η ανάκτηση του χαμένου πληρώματος και η ανακατασκευή του κεντρικού hub, προσπάθησαν να δώσουν λίγη ένταση στην ανάπτυξη του κόσμου αλλά με τόσο ρηχό τρόπο που λειτούργησε αντίστροφα. Δεν σου δίνει κανένα κίνητρο ή ουσιαστική ανταμοιβή έτσι ώστε να θες να ξεκλειδώσεις όλες τις αναβαθμίσεις ή να ελευθερώσεις όλους τους συμπολεμιστές σου. Αυτά είναι τα πικραμένα λόγια ενός completionist που τα έκανε όλα και δεν ένιωσε στιγμή το αίσθημα της ικανοποίησης.

Environment

Ο δημιουργός του παιχνιδιού , Thomas Olsson, έχει προσεγγίσει τον κόσμο του Olija με μια 2D, τύπου 8-bit, αισθητική και το έχει κάνει εξαιρετικά. Μπορεί με μια πρώτη ματιά το εικαστικό του παιχνιδιού να φαίνεται απαρχαιωμένο και παλιομοδίτικο αλλά έχει χτιστεί λεπτομερώς. Φαινομενικά ο σχεδιασμός φαίνεται πρόχειρος και ο χαρακτήρας δυσκίνητος και περιορισμένος σε επίπεδο κίνησης αλλά εδώ είναι που το παιχνίδι λάμπει. Οι περιοχές στερούνται πληροφορίας και αυτό το βάζω στα θετικά. Ο μινιμαλιστικός σχεδιασμός της κάθε περιοχής στην προκειμένη δεν γίνεται λόγω ξεπερασμένης τεχνολογίας ή έλλειψη πόρων αλλά από αισθητική παρέμβαση. Οι γραμμές του παιχνιδιού δεν σηκώνουν πολλή πληροφορία οπότε ο σχεδιαστής επιλέγει να αδειάσει το σκηνικό και να το γεμίσει με γρήγορες κινήσεις και εξαιρετικά δουλεμένο ήχο. Ο χαρακτήρας μας είναι αεικίνητος και ανταποκρίνεται άμεσα στις εντολές που το του δίνουμε με αποτέλεσμα οι μάχες να κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Gameplay

Ο Faraday θα αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς και θα ανακαλύψει πολλά όπλα τα οποία θα τον βοηθήσουν στην εξουδετέρωση τους. Το παιχνίδι προσφέρει μια ικανοποιητική γκάμα όπλων, τα οποία όμως δεν αναβαθμίζονται ποτέ. Πρόσθετα, δυστυχώς δεν συνδυάζονται με κάποιο σύνθετο μηχανισμό μάχης, εκτός από το κεντρικό μας όπλο το Harpoon. Το μαγικό αυτό όπλο μας δίνει την δυνατότητα να το πετάμε σε κάποιον εχθρό και να μεταφερόμαστε κατευθείαν εκεί. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός δίνει μια σπιρτάδα στο gameplay, που αναζωογονεί κάπως το ενδιαφέρον αλλά για ακόμα μια φορά δεν εμβαθύνει ποτέ και αποτυγχάνει να αγγίξει μία ακόμα προσδοκία μας. Οι μάχες όμως συνεχίζουν να έχουν ενδιαφέρον και να μην χάνουν την ενέργεια τους (thanks to the sound).

Sound Design

Το Sound design είναι ο αφανής ήρωας του παιχνιδιού. Ο σχεδιασμός του τίτλου είναι απλοϊκός και κάνει τα πάντα δυσδιάκριτα. Όλες οι μάχες μπορούν να πραγματοποιηθούν πατώντας απλά το κουμπί της επίθεσης χωρίς κάποια ιδιαίτερη στρατηγική ή συνδυασμό όπλων. Τι κάνει όλα αυτά γεμάτα και ευχάριστα στο παίξιμο; Ο ήχος του Olija. Το τεχνικό του κομμάτι είναι άψογο, υποδειγματικές μίξεις και κρυστάλλινος ήχος σε όλη την διάρκεια του. Ο κόσμος του αδειάζει από αντικείμενα και επιφανειακές λεπτομέρειες και γεμίζει με μεγαλοπρεπή ηχητικά εφέ όπως ο άνεμος ή το θρόισμα των φύλλων.

Οι εκφράσεις των χαρακτήρων δεν φαίνονται λόγω γραφικών και παρόλα αυτά τις “ακούμε”. Νιώθουμε το συναισθηματικό υπόβαθρο του χαρακτήρα μας μόνο από τις παρασκηνιακές μελωδίες. Οι χώροι και τα γεγονότα αποκτούν νόημα όταν ξεκινάει το εκάστοτε soundtrack. To soundtrack ξεκινά πότε με μια παραδοσιακή Latin μελωδία κι άλλοτε με μια σύγχρονη jazz σύνθεση. Δηλώνω εντυπωσιασμένος και προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα τόσα πολλά σε ένα παιχνίδι, απλά από την μουσική αμφίεση.

Conclusion

Συνοψίζοντας, το Olija είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Έχει αρκετές αστοχίες, ειδικά σεναριακά, και δεν καταφέρνει ποτέ να ικανοποιήσει ή να ολοκληρώσει λυτρωτικά το ταξίδι του πρωταγωνιστή μας. Οι αισθητικές επιλογές του τίτλου είναι ευχάριστα εύστοχες και αδιαμφισβήτητα είναι μια εμπειρία που δεν συναντάμε συχνά στην σύγχρονη gaming βιομηχανία. Ο ηχητικός του τομέας είναι εξαιρετικός, ε ως και κομβικός θα έλεγα, και γεμίζει την αισθητική λιτότητα του τίτλου. Αδυνατεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες που το ίδιο δημιουργεί αλλά έχει να προσφέρει κάποιες πολύ όμορφες στιγμές και ενίοτε διασκεδαστικές.