Το Pet Shop of Horrors κυκλοφόρησε το 1999 και είναι βασισμένο στο ομότιτλο manga τρόμου της Matsuri Akino. Αποτελείται από μόλις τέσσερα επεισόδια και μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία αρκετά ιδιαίτερη δουλειά. Όντας σκηνοθετημένο από τον Toshio Hirata και σε παραγωγή του θρυλικού στούντιο της Madhouse, μου δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Επιτρέψτε μου όμως να επεκταθώ περισσότερο, προτού καταλήξω στο αν άξιζε ή όχι το κόπο.
Synopsis
Ο Κόμης D. είναι ο ιδιοκτήτης ενός ασυνήθιστου pet shop. Το κατάστημά του, το οποίο βρίσκεται στη περιοχή της Chinatown στο Los Angeles, ειδικεύεται στο εμπόριο σπάνιων και δυσεύρετων κατοικιδίων. Για τη πώλησή τους, απαιτείται να υπογραφεί ένα συμβόλαιο, του οποίου οι όροι απαιτείται να τηρηθούν, ειδάλλως οι συνέπειες θα είναι …απρόβλεπτες.
Review
Το σενάριο του Pet Shop of Horrors, ακούγεται -και είναι- αρκετά ενδιαφέρον. Όμως, η απόδοσή του είναι κάκιστη και βεβιασμένη. Ξεκινώντας από τα αρνητικά, τα οποία υπερτερούν, το πρώτο που θα σχολιαστεί είναι το περιορισμένο budget που φαίνεται να υπάρχει. Η Madhouse δεν επένδυσε καθόλου στη σειρά, μιας και οι χαρακτήρες στερούνται λεπτομερειών και εκφραστικότητας, ενώ όλο το anime απορρέει κάτι ‘πρόχειρο’. Ούτε η παλιομοδίτικη γοητεία της τότε δεκαετίας -η οποία κάνει επίκληση στη νοσταλγία, δε καταφέρνει να βοηθήσει στη κατάσταση. Η σκοτεινή αισθητική κάνει σπάνια της εμφάνισή της, ενώ οι δυτικοποιημένοι ήρωες που φαντάζουν σα καρικατούρες, φέρουν πάνω τους όλα τα κλισέ της τότε εποχής. Δεν έχουν ουδεμία ιδιαιτερότητα και οι προσωπικότητές τους δεν είναι τίποτα το αξιοσημείωτο.
Αν και δεν αρέσκομαι να κρίνω αρνητικά κάτι για το οποίο εργάστηκαν και κόπιασαν τόσοι άνθρωποι ώστε να δημιουργηθεί, σε αυτή τη περίπτωση δε μπορώ να πράξω διαφορετικά και ο κύριος λόγος για αυτό, είναι το ότι το σενάριο κρύβει μία ενδιαφέρουσα ιστορία με πολλές προοπτικές. Η συγγραφέας του manga άλλωστε, φημίζεται για τους έξυπνους και στοχευμένους της διαλόγους, οι οποίοι όμως στο anime κατακρεουργήθηκαν. Τα μικρά, ανεξάρτητα επεισόδια δε θα αποτελούσαν πρόβλημα, αν είχε δοθεί η απαραίτητη σημασία στο background των εκάστοτε πρωταγωνιστών, ώστε ο θεατής να μπορεί να δημιουργήσει ταύτιση μαζί τους. Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη… Οι έξυπνοι προβληματισμοί που προσπαθούν να εκφραστούν, πνίγονται μέσα στη θάλασσα της μονοτονίας και τα είκοσι τέσσερα λεπτά του κάθε επεισοδίου φαντάζουν ατελείωτα.
Προχωρώντας όμως στα -λιγοστά- θετικά, το πιο βασικό εξ’αυτών είναι το εμπνευσμένο σενάριο. Έστω και μέσω αυτής της κακής απόδοσης, καταφέρνει να εξάψει τη περιέργεια και κάνει το κοινό να απορεί για την έκβαση της ιστορίας. Βέβαια, το φινάλε του κάθε επεισοδίου είναι εύκολα προβλέψιμο, αλλά περνάει όμορφα ηθικά διδάγματα, καταλήγοντας να έχει θετικό αντίκτυπο στη ψυχολογία του θεατή. Καταλήγοντας, είναι ένα anime το οποίο δεν έχει να σας προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, παρά μόνο να σας κινήσει -ανά στιγμές- το ενδιαφέρον.
Artwork
Το Pet Shop of Horrors, όντας σειρά του 1999, έχει παλιομοδίτικο και νοσταλγικό artwork. Παρόλα αυτά, τα σχέδια που έχουν επιλεχθεί για την απεικόνιση των χαρακτήρων, τείνουν να είναι πολύ δυτικοποιημένα και να στερούνται κάθε έμπνευσης. Μόνη εξαίρεση αποτελεί ίσως ο Κόμης και μερικά από τα κατοικίδιά του, όπου φαίνεται να έχει δοθεί λίγη προσοχή παραπάνω. Όσον αφορά τις χρωματικές παλέτες, αυτές έχουν επιλεχθεί -σχετικά- σωστά, ενώ ο χειρισμός των φωτοσκιάσεων είναι ικανοποιητικός.
Ερχόμενοι στο soundtrack, οφείλω να ομολογήσω πως περνάει παντελώς αδιάφορο. Με εξαίρεση λίγες στιγμές -όπως το τραγούδι της σειρήνας, η μουσική δε κατάφερε να μου κινήσει το ενδιαφέρον.
Ερχόμενοι στο voice acting, όσον αφορά την Ιαπωνική εκδοχή, είναι σχετικά ικανοποιητικό και αποδίδεται από ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως οι: Toshihiko Seki (Neon Genesis Evangelion, Fullmetal Alchemist), Miho Yamada (Pokemon, Peach Girls) και Kōji Tsujitani (Escaflowne, Eureka Seven).
Closure
Το Pet Shop of Horrors είναι μία έξυπνη ιδέα που αποδόθηκε λανθασμένα. Αν τα επεισόδια είχαν περισσότερη σύνδεση μεταξύ τους και αν είχε δοθεί η δέουσα σημασία στην εξέλιξη της προσωπικότητας των χαρακτήρων, ίσως το αποτέλεσμα να ήταν πολύ καλύτερο. Δυστυχώς όμως, τίποτα από αυτά δε συνέβη. Μπορείτε να δοκιμάσετε να του δώσετε μία ευκαιρία, μιας και αποτελείται από ελάχιστα επεισόδια, αλλά μην έχετε υψηλές προσδοκίες. Παρόλα αυτά, θα σας πρότεινα να διαβάσετε το manga, το οποίο σαφώς αποδίδει το σενάριο με πιο αξιόλογο τρόπο.
Σοφία Ευαγγελίδου
