Στην εποχή της ακραίας κατανάλωσης, το μάρκετινγκ προϊόντων προσαρμόζεται πολύ γρηγορά και ευκολά στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Κάθε εταιρεία είτε νέα είτε παλιότερη προκειμένου να επιβιώσει υιοθετεί τα trends της εποχής και τα ενσωματώνει στα προϊόντα της. Η εμμονή των τελευταίων χρονών με τα τελείως φυσικά προϊόντα που προωθούνται ως υγιεινά μπορεί να χαρακτηρίζεται από αυταπάτες.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που προϊόντα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και κορεσμένα λίπη διατίθενται στο εμπόριο ως υγιεινά ή ‘’υγιεινότερη επιλογή’’. Άλλα προϊόντα που απευθύνονται σε vegan όπως ένα κομμάτι ‘’χορτοφαγικής μπριζόλας’’ έχουν περίπου 10 γραμμάρια κορεσμένων λιπαρών – σχεδόν το μισό της συνιστώμενης μέγιστης ημερήσιας δόσης.
Αρκετά δηλαδή προϊόντα αναγνωρίζονται ως “υγιεινά” επειδή απλά είναι χορτοφαγικά, vegan, απαλλαγμένα από ορισμένα συστατικά ή έχουν λιγότερες θερμίδες. Πολλά όμως από αυτά έχουν ειτε υψηλά επίπεδα λίπους είτε αλάτι ή ζάχαρη ενώ είναι εξαιρετικά επεξεργασμένα.
Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί καταναλωτές που συνδέουν συγκεκριμένο τρόπο προώθησης προϊόντων με την ποιότητα που τα χαρακτηρίζει, καθιστώντας τους σχετικά μη ενημερωμένους σε σχέση με την ποιότητα των τροφίμων.
Προφανώς δεν υποστηρίζουμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε συγκεκριμένα φαγητά ούτε έχουμε εμμονή με τον ‘’υγιεινό τρόπο’’ ζωής. Απλά, στην εποχή της εικόνας, είναι πραγματικά παράδοξο πως οι εταιρείες δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας μέσα από ένα ύπουλο παιχνίδι διαφήμισης, ενώ από την άλλη αρκετός κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει τις βασικές πληροφορίες για την τροφή που καταναλώνει.
