Τον τελευταίο καιρό συναντάμε όλο και πιο συχνά gaming εμπειρίες που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν υπό την μορφή ταινίας. Τα Narrative Games είναι ένας κλάδος που ανθίζει και δημιουργεί δίπολα, ως προς τον λόγο ύπαρξης τους. Γιατί να “παίξεις” μια αφηγηματική ιστορία, αντί απλά να την δεις; Εξετάζοντάς το μέσα από το δικό μου πρίσμα, η απάντηση είναι η εξής: Απολαμβάνω ένα καλογραμμένο σενάριο πολύ περισσότερο όταν το παίζω, διότι δεν έχω αντιπερισπασμούς και μπαίνω στον κόσμο της ιστορίας ενεργά, ακόμα και αν ο ρόλος μου είναι απλά να πηγαίνω από το ένα σημείο στο άλλο και ενίοτε να πατάω και κάποιο κουμπί. Φυσικά, όσο πιο εμπλουτισμένο με gameplay είναι ένα narrative game, τόσο καλύτερο γίνεται. Υπάγεται όμως το Adios σε αυτά τα παιχνίδια;
Ναι! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια ταινία ποιότητας. Μία από αυτές που διαδραματίζονται σε μικρούς χώρους και στηρίζουν την καλλιτεχνική τους υπόσταση, μέσω διαλόγων και καλών ερμηνειών.
Adios: Plot
Ο κεντρικός χαρακτήρας του παιχνιδιού είναι -και ονομάζεται- Farmer (Αγρότης ). Εμείς, μέσω προοπτικής πρώτου προσώπου, τον βλέπουμε να συνομιλεί με έναν άγνωστο, εν ονόματι The Hitman (Εκτελεστής), λέγοντάς του ότι θέλει να διακόψει την συνεργασία τους. Η πρώτη σκηνή του παιχνιδιού ξεκινάει με τον Αγρότη και τον Εκτελεστή να συνομιλούν, πετώντας απομεινάρια από πτώματα σε γουρούνια. Ο Αγρότης ανακοινώνει ότι θέλει να διακόψει την συνεργασία τους. Σε αυτό το σημείο, το ταξίδι ξεκινάει.
Όλο το παιχνίδι στηρίζεται στους διαλόγους του πρωταγωνιστή μας με τον κεντρικό ανταγωνιστή. Μαθαίνουμε τους λόγους που θέλει να σταματήσει τη συνεργασία τους, καθώς και τα επιχειρήματα του ανταγωνιστή για να συνεχίσει να κάνει την δουλειά. Ακούγεται βαρετό, αλλά δεν είναι. Αυτό οφείλεται στους καλογραμμένους διαλόγους και στις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Καταλαβαίνεις τις προθέσεις τους, τα κίνητρά τους και γενικά αντιλαμβάνεσαι μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων. Ο χαρακτήρας που χειριζόμαστε δεν είναι απλά ένας αγρότης και δεν ζει μόνο στο τώρα. Έχει παρελθόν και λόγους για κάθε τι που κάνει. Έχει ανθρώπινη υπόσταση σε σημείο που νιώθουμε την θλίψη του και την μοναξιά του. Αγαπάει τα ζώα του και βρίσκει καταφύγιο στην συντροφιά τους. Από την άλλη, ο εκτελεστής είναι ειρωνικός, φαινομενικά υποστηρικτικός και παθητικά απειλητικός. Όλα αυτά τα συναισθήματα τα νιώθεις, δεν τα καταλαβαίνεις απλά από τα συμφραζόμενα.
Gameplay (Περίπου)
Το Adios παικτικά δεν υπόσχεται κάτι που δεν κάνει και δεν προσπαθεί να υπερβάλει. Δίνει στον παίκτη μια φαινομενική ελευθερία στην ροή, αλλά χωρίς κάποια ιδιαίτερη σημασία. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει με ποια σειρά θα συμβεί η κάθε σκηνή. Αυτό όμως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί όλες τους θα λάβουν χώρα αργά ή γρήγορα. Επίσης, υπάρχουν και κάποια mini-games -απλά για να απασχολείτε τα χέρια σας ανάμεσα στους διαλόγους, χωρίς κάποιο επιπλέον υπόβαθρο ή τεχνικότητα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ελευθερίας (ή μάλλον ανελευθερίας) που είχε, είναι η εμφάνιση κάποιων επιλογών, σε διαλόγους, που εμφανιζόντουσαν ως επιλογές αλλά δεν μπορούσες να τις επιλέξεις. Ουσιαστικά ήταν πράγματα που ο πρωταγωνιστής ήθελε να πει αλλά φοβόταν ή δεν είχε την δύναμη να το κάνει. Αυτές οι επιλογές ήταν κομμάτια του παρελθόντος του που τώρα τον τιμωρούσαν με τύψεις και ενοχές. Πολύ έξυπνος τρόπος για να δώσει σεναριακές λεπτομέρειες, χωρίς να προβεί σε αχρείαστους διαλόγους.
Adios: Design
Οπτικά το Adios δεν προσφέρει κάτι το εντυπωσιακό. Όμως, φέρει εις πέρας την αποστολή του. Είναι όλο σχεδιασμένο με μια έντονη comic αισθητική με ωραίες σκιές και έντονα αλλά λίγο “κουρασμένα” χρώματα. Η φάρμα και τα περιβάλλοντα μέσα σε αυτήν είναι όμορφα σχεδιασμένα, με αρκετές λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι αυτό δεν υπερβαίνει τα indie standards της παραγωγής. Γενικότερα, επικρατεί μια μελαγχολία η οποία ταιριάζει απόλυτα με την διάθεση του πρωταγωνιστή και πλαισιώνει όμορφα την τελευταία του μέρα σε αυτήν.
Οι χαρακτήρες από την άλλη δεν είναι τόσο καλοσχεδιασμένοι. Δυστυχώς, το κεντρικό στοιχείο του παιχνιδιού δεν ήταν εκεί. Στο παιχνίδι εμφανίζονται συνολικά τρεις χαρακτήρες και κανένας από αυτούς δεν καταφέρνει να πάρει μορφή. Τα μοντέλα τους φαίνονται ψεύτικα, οριακά σαν κούκλες, πράγμα δυσάρεστο. Στον αντίποδα, τα κείμενα είναι καλογραμμένα, οι ερμηνείες εξαιρετικές και το μόνο που χρειάζονται για να πάρουν ζωή είναι οι εκφράσεις των προσώπων. Αυτές όμως δυστυχώς λείπουν. Ακόμα και τα ζώα είναι χοντροκομμένα και πολύ μακριά από το ρεαλιστικό -ή τουλάχιστον ζωντανό. Ευτυχώς, η κάμερα είναι πρώτου προσώπου και δεν βλέπουμε τον εαυτό μας.
Verdict
Το Adios είναι ένας τίτλος που έχει κάτι να πει και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει. Η ιστορία του είναι πυκνή νοηματικά και επιτυγχάνει να κάνει τον παίκτη κομμάτι της. Έχει αρκετές αστοχίες, κυρίως οπτικά, αλλά όχι σε αποκρουστικό σημείο. Η διάρκειά του είναι σίγουρα σημαντική, μιας και τα 75 λεπτά που διαρκεί είναι αρκετά για να το βιώσετε χωρίς να κουραστείτε ή να προλάβετε να ενοχληθείτε από τα λάθη του. Δώστε του μια ευκαιρία και σίγουρα θα νιώσετε κάτι.
Details
Developer: Mischief
Διαθέσιμο σε: PC, Xbox One
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17-03-2021
Τιμή: 14,99€
