Videogame Review: Projection: First Light

Οι περισσότεροι έχουν παρακολουθήσει κάποια στιγμή στη ζωή τους μια παράσταση σκιών. Πολύ πιθανό, κάποιοι να έχουν παίξει σε μια παράσταση σκιών. Αλλά πόσοι έχουν παίξει μια παράσταση σκιών; Αυτό είναι το Projection : First Light: Μία δισδιάστατη παράσταση που βάζει το παίκτη στην διαδικασία να παρακολουθήσει αλλά και να χειριστεί, το ταξίδι της πρωταγωνίστριάς του. Τα Αυστραλιανά Shadowplay Studios μας παρουσιάζουν ένα indie παιχνίδι που πρωτοτυπεί και αιτιολογεί το όνομά τους.

Plot

Όλα ξεκινάνε με ένα κλεμμένο μήλο. Ένα κλεμμένο μήλο το οποίο η πρωταγωνίστρια μας, η Greta, κλέβει από έναν πάγκο. Αυτό ήταν αρκετό για να την οδηγήσει σε μια πανέμορφη περιπέτεια. Η Greta, μετά από μια αλληλουχία ατυχών γεγονότων, καταλήγει τιμωρημένη στο δωμάτιο της. Τότε μια πεταλούδα κάνει ξαφνικά την εμφάνισή της και, ως άξια εκπρόσωπος της νεαρής ηλικίας της, η Greta την ακολουθεί και χάνεται στον κόσμο των σκιών.

Art & Settings

Ο εικαστικός τομέας του παιχνιδιού είναι πολύ προσεγμένος και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας. Το Projection : First Light θυμίζει σε όλη την διάρκειά του θεατρικό έργο και είναι χωρισμένο σε επίπεδα που παρουσιάζονται σαν πράξεις θεατρικού. Μια δραματουργία που λειτουργεί ακριβώς όπως στην πραγματικότητα, αλλά με την διαδραστικότητα που διακατέχει αυτό το μέσο. Όλοι οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι σαν μαριονέτες και παραμένουν βουβοί οτιδήποτε και να συμβαίνει. Οι διάλογοι απουσιάζουν, με την εποικοινωνία να πραγματοποιείται μέσω των κινήσεων του σώματος και ενίοτε με κάποια επεξηγηματικά συννεφάκια.

Το βουβό ταξίδι της Greta περνάει από διάφορα κράτη και εποχές όπως η Κίνα, η Ινδονησία και η Μεγάλη Βρετανία, παρασέρνοντάς μας μαζί της σε αυτή τη πολυπολιτισμική εξερεύνηση. Το παιχνίδι προσπαθεί να διατηρήσει την αισθητική του σε όλη την διάρκειά του, προσαρμόζοντας την στην εκάστοτε περιοχή ή εποχή που επισκέπτεται και τα καταφέρνει περίφημα. Για να το πετύχει αυτό, ο developer του παιχνιδιού συνεργάστηκε με τον Richard Bradshaw, έναν Αυστραλό μαριονοπαίχτη με βαθειά γνώση στο αντικείμενο, που βοήθησε τόσο στην κατασκευή των μηχανισμών, όσο και στην απόδοση των μαριονέτων και των σκηνικών της εκάστοτε περιοχής.

Gameplay

Και ας μιλήσουμε τώρα για το μελανό σημείο του παιχνιδιού: Τo gameplay του. Το παιχνίδι βασίζεται σε ένα μηχανισμό, ο οποίος ήταν και ο βασικός λόγος που δημιουργήθηκε το παιχνίδι -με βάση τα λεγόμενα του δημιουργού του. Ο παίκτης, εκτός από την Greta, έχει στην διάθεση του και μια φωτεινή κουκίδα (ας την λέμε πυγολαμπίδα), την οποία χειρίζεται παράλληλα και χρησιμοποιώντας τη προσπαθεί να δημιουργήσει σκιές που θα επιτρέψουν στην Greta να κινηθεί και να ξεπεράσει τα εμπόδια που θα συναντήσει. Οι σκιές λειτουργούν ως γέφυρες, περάσματα μεταξύ εμποδίων, ασανσέρ και γενικά ό,τι μπορείτε να φανταστείτε πως χρειάζεται ένα κλασσικό platformer. Το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται σταδιακά και κάνει όλο και πιο ενοχλητική της χρήση της πυγολαμπίδας μας.

Από τον πρώτο κιόλας κόσμο του παιχνιδιού, η χρήση της πυγολαμπίδας μου κίνησε το ενδιαφέρον για περίπου μια ώρα. Μετά απλά επαναλάμβανα κινήσεις μηχανικά, με μόνη διαφορά ότι έπρεπε να προσέχω πιο πολύ τις γωνίες και την κλίση της εκάστοτε σκιάς. Δεν προστέθηκε κανένας καινούριος μηχανισμός, ενώ ο ήδη υπάρχων δεν βελτιώθηκε ούτε άλλαξε ποτέ. Από την αρχή φαινόταν ότι ο μηχανισμός ήταν λίγο πρόχειρος στην δημιουργία του, αλλά αυτό δεν θα με ενοχλούσε αν απλούστευαν την χρήση του. Επίσης εξίσου ενοχλητικό ήταν και το γεγονός ότι πολλές φορές η σκιά bugare εγκλώβιζε την Greta με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κινηθεί.

Από κάποιο σημείο και μετά, και αυτό το σημείο ήταν σχετικά νωρίς, αναρωτιόμουν αν θέλω να το παίξω ή να το δω. Το εικαστικό κομμάτι του Projection : First Light με “ανάγκαζε’’ να το τερματίσω, ενώ το παικτικό κομμάτι του απλά με απωθούσε.

Closure

To Projection : First Light είναι ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο παιχνίδι με πολύ προσεγμένο εικαστικό, πιστό στις παραδόσεις και πολύ προσεγμένο ως προς τον τρόπο που προσεγγίζει ξένους πολιτισμούς και κουλτούρες. Ο χειρισμός του και οι μηχανισμοί του είναι σχετικά πρόχειροι και συχνα ενοχλητικοί, αλλά αξίζει σίγουρα μια προσπάθεια. Προσφέρει ένα ενδιαφέρον ταξίδι.