Μπορεί η οικονομική κρίση να μας έχει διαλύσει, μα ο Έλληνας θα βρει την λύση ή τα δανεικά από κανά συγγενικό πρόσωπο για να πάει έστω ολιγοήμερες διακοπούλες σε κάποιο νησί το καλοκαίρι ή σε κάποιο βουνό το χειμώνα.
Τα ξενοδοχεία, λοιπόν, είναι πάντα στο πρόγραμμα των διακοπών και σήμερα είμαι εδώ για να σχολιάσω, πόσο εύκολα ξεχωρίζεις τους Έλληνες από τους τουρίστες μόνο από το πρωινό. Δεν ξέρω αν είστε από αυτούς που στο σπιτάκι τους για πρωινό πίνετε μια
φραπεδιά και στην καλύτερη φτιάχνετε και κανά τοστ, μα αν η τιμή του ξενοδοχείου έχει μέσα πρωινό, τότε υπάρχει η εξής νοοτροπία: Θα τους κλείσουμε την επιχείρηση και ας πάρουμε 5 κιλά σε 3 ημέρες. Ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ.
Ο Έλληνας, ακόμα και τα ξημερώματα να γυρίσει από τη νυχτερινή (πρωινή εν τέλει) διασκέδαση, θα βάλει ξυπνητήρι με την παρέα του 10 λεπτά πριν κλείσει ο μπουφές με σκοπό να μιμηθούν Κώστα Κεντέρη από θέμα ταχύτητας και Χάγκριτ από άποψης ποσότητας φαγητού.
Έχετε δει αυτά τα viral παιδάκια του εξωτερικού, που κυκλοφορούν με έναν δίσκο που ξεπερνάει τον Πύργο του Άιφελ σε ύψος; Στην χώρα μας, έπρεπε να δούμε το βίντεο καμιά δεκαριά φορές για να καταλάβουμε που είναι το περίεργο και το αστείο. Το παράδοξο όμως είναι ότι οι δίσκοι στο τέλος αδειάζουν και οι Έλληνες ξενύχτηδες γυρνάνε πίσω για ύπνο.
Άρα τι συμπέρασμα βγάζουμε; Το προσωπικό του ξενοδοχείου, ούτε χρειάζεται να μπει στο δωμάτιο για αλλαγή σεντονιών καθώς ένας ύπνος θα πέφτει και δεύτερον τι να καθαρίσεις από ένα τραπέζι στο πρωινό, όταν έχουν φαγωθεί όλα; Ψυχούλες είμαστε ρε παιδιά..
