Αν είστε από αυτούς που πηγαίνετε σούπερ μάρκετ και αγοράζετε μέχρι και ρούχα, τότε σίγουρα δεν έχετε πάει ποτέ στη ζωή σας στη λαϊκή. Μπορεί κάθε Σάββατο πρωί να είναι κάτω από το παραθύρι σας, μα εσείς αλλάζετε πλευρό και συνεχίζετε τον ύπνο σας.
Σας καταλαβαίνω από τη μία, με την έννοια ότι η ζωή στη πόλη είναι χρονοβόρα και τα σούπερ μάρκετ πια παρέχουν τα πάντα και όταν λέμε τα πάντα, ίσως εννοούμε και κανά βατράχι στις σαλάτες (δεν θα σταματήσω ποτέ με αυτό το αστείο.) Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω αν είσαι από τα άτομα που δεν πάνε λαϊκή επειδή θα τους χαλάσει το κοινωνικό στάτους, ή η MCM δεν χωράει σπαράγγια.
Όταν λοιπόν πρωτοπήγα στα 20 χρόνια μου στη λαϊκή, ένιωθα τέτοια χαρά, όπως και η Θεοπούλα στην περιβόητη σκηνή με την λαϊκή. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με ενθουσίαζε. Από τις κατά πολύ φθηνότερες τιμές σχεδόν στα πάντα, μέχρι και τα vibes που είσαι σε εξωτερικό χώρο. Βλέπετε, κάθε Σάββατο ξύπναγα κατευθείαν για μεσημεριανό, οπότε το να σε χτυπάει το πρωινό αεράκι και ταυτόχρονα να μπερδεύονται οι φωνές των πωλητών λες και είμαστε Μοναστηράκι, ε ναι, είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
Τέλος, το μόνο αυθεντικό Black Friday που έχουμε στην Ελλάδα, είναι αυτό, κανά μισαωράκι πριν τελειώσει η λαϊκη. Από το να τους μείνει το εμπόρευμα, οι έμποροι το δίνουν κοψοχρονιά. Να δείτε πόσο θα ψαρώσουν μερικοί ή μερικές, αν τους πεις ότι με τη λαϊκη μπορεί και να εξοικονομείς κάθε μήνα ένα χρηματικό ποσό τέτοιο ώστε να πηγαίνεις πρώτη θέση πίστα στο Νικολάκη. Είναι ικανοί να φέρνουν και σακούλες από το σπίτι για να γλιτώνουν τα 0,04…
