pΔεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως σπάνια βγαίνω για καφέ νωρίς το πρωί, και όταν λέω νωρίς, εννοώ 10 να παραγγέλνουμε. Όντας φοιτητής, όταν ακούω πρωινό καφέ, σκέφτομαι κάτι μεταξύ 12 με 1. Η περίπτωση όμως ήταν διαφορετική και έπρεπε να πάω στο κέντρο της Αθήνας.p pΑν δεν με πιάνετε, σας καταλαβαίνω, απλά να σας θυμίσω ότι ξύπνησα από τα χαράματα, και έφαγα όλη την κίνηση στη Κηφισίας για έναν ριμαδοκαφέ. Όπως είπα λοιπόν, Σύνταγμα- Μοναστηράκι, εκείνες τις πρωινές ώρες στις καφετέριες, είχα καιρό να πάω. Ίσως στο πρώτο έτος, στο διάλειμμα, που εν τέλει πιστολιάζαμε το μάθημα. Παρατήρησα λοιπόν πόσο φίσκα ήταν τα μαγαζιά και συγκεκριμένα οι καφετέριες. Σίγουρα ρόλο έπαιζε η τοποθεσία που ανέφερα και ένα μεγάλο ποσοστό ήταν τουρίστες, μα ταυτόχρονα απορούσες αν δεν έχουν δουλειά όλοι αυτοί που απολάμβαναν τσιγάρο και φρέντο.p pΠίνοντας τις πρώτες γουλιές του καφέ, η ματιά μου έγινε πιο καθαρή και παρατήρησα ότι ένα μεγάλο ποσοστό των θαμώνων, γενικότερα στα μαγαζιά της ευρύτερης περιοχής, ήταν συνταξιούχοι. Παρ’ όλα αυτά, οι 30αριδες δεν ήταν λίγοι, κάνοντας σε να απορείς αν είναι άνεργοι ή άεργοι. Αν δεν κάνω λάθος, πρόσφατα η Αθήνα ψηφίστηκε μία από τις χειρότερες πόλεις της Ευρώπης για εύρεση δουλειάς. Το συγκεκριμένο βάθρο που ανέβηκε η πρωτεύουσα της χώρας μας, μόνο γαμάτο δεν το λες, αλλά στη τελική μία βόλτα downtown το πρωί, θα σε «ξυπνήσει» πιο καλά και από τον καφέ..p
