Τα τελευταίο χρόνο και κάτι οι συνθήκες μας ανάγκασαν να κλειστούμε σπίτι. Έτσι, ο περίσσιος ελεύθερος χρόνος μας επέτρεψε να περάσουμε πολλές ώρες με τον εαυτό μας. Η ψυχική μας υγεία διαταράχτηκε, σε κάποιους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο, και τα παιχνίδια ήταν εκεί για να μας κρατήσουν συντροφιά. Μπορεί το άγχος, η κατάθλιψη και άλλες άσχημες ψυχολογικές συνθήκες να αντιμετωπιστούν με την βοήθεια ενός βιντεοπαιχνιδιού;
Η παρακάτω λίστα μας δίνει την απάντηση. Σίγουρα δεν θα λυθούν τα προβλήματα σας παίζοντας ένα παιχνίδι, αλλά είναι ένας όμορφος και ευχάριστος τρόπος να καταπραΰνετε κάποια συναισθηματικά βάρη, και γιατί όχι, να μάθετε από αυτά.
5. That Dragon, Cancer
Το That Dragon, Cancer είναι ένα παιχνίδι που όταν κυκλοφόρησε δέχθηκε πολύ καλές κριτικές και συζητήθηκε αρκετά. Είναι ένα παιχνίδι που μιλάει άμεσα και χωρίς υπεκφυγές για το κεντρικό του θέμα, τον θρήνο. Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την απώλεια και γνωρίζουμε πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία του πένθους και της αποδοχής.
Το That Dragon, Cancer βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και προσπαθεί να λειτουργήσει καταπραϋντικά σε πάσχοντες. Η ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού είναι ότι… τα καταφέρνει. Δεν θα λύσει ως δια μαγείας κανένα πρόβλημα και σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί ψυχαναλυτικά, αλλά παρόλα αυτά βοηθάει. Βάζει τον παίκτη σε μια διαδικασία καθρεφτίσματος. Τον καλεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του.
Είναι δύσκολη διαδικασία, όμως είναι γεμάτη ειλικρίνεια και συμπόνια.
4. Gris
Το Gris είναι ένα από αυτά τα παιχνίδια που μπορεί εύκολα να θεωρηθεί έργο τέχνης. Όπως τα περισσότερα έργα τέχνης, η δημιουργική διαδικασία ξεκινάει μετά από ένα συναισθηματικά έντονο γεγονός. Η Gris χάνει κάποιον στην αρχή του παιχνιδιού και ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης και ενδοσκόπησης. Ο μόνος αντίπαλός της είναι η κατάθλιψη και το μόνο της όπλο η όρεξη για ζωή. Το ταξίδι της μεταφράζεται σε έντονα χρώματα, σουρεαλιστικά τοπία και μια γαλήνια μουσική που μπορεί να ηρεμήσει και τον πιο δυστυχισμένο άνθρωπο. Παρακολουθούμε την προσωπική εξέλιξη της Gris και ηρεμούμε μαζί της.
Ένα παιχνίδι ιδανικό για όλους και για πολλούς διαφορετικούς λόγους, αλλά σχεδόν υποχρεωτικό για αυτούς που θέλουν να δουλέψουν λίγο με τον εαυτό τους χωρίς να θυσιάσουν την διάθεση τους.
3. Celeste
Με αυτό το παιχνίδι ταυτίστηκα πιο πολύ απ’ όλα. Το Celeste πραγματεύεται το άγχος και τις εκφάνσεις του και το κάνει πολύ καλά. Η Madeline πάσχει από αγχώδη διαταραχή και, προσπαθώντας να καταλάβει τι πρέπει να κάνει ως ενήλικας, αποφασίζει να αφοσιωθεί σε έναν στόχο, στην ανάβαση του όρους Celeste. Αν δεν ξέρεις τι δρόμο πρέπει να πάρεις ή αν οι άπειρες επιλογές που ο κόσμος προσφέρει σε αγχώνουν, τότε η αφοσίωση σε κάτι αποφορτίζει και, γιατί όχι, σε σώζει.
Το εντυπωσιακό με αυτό το παιχνίδι είναι ότι τα συναισθήματα που περιγράφει αποτυπώνονται και παικτικά. Τo gameplay του είναι γρήγορο και αυστηρό. Δεν αφήνει περιθώρια για λάθη και βασισμένο στις πολλές επαναλήψεις μέχρι να βγάλεις την εκάστοτε διαδρομή τέλεια, χωρίς κανένα λάθος. Σε στρεσάρει και σε βάζει στην ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας. Κάθε φορά που η πρωταγωνίστρια παθαίνει κάποια κρίση πανικού, ο παίκτης καλείται να παίξει ένα Mini-Game, στο οποίο ένα φτερό πέφτει στην πίστα και ο παίκτης πρέπει να την ισορροπήσει έτσι ώστε να φτάσει στο πάτωμα με ασφάλεια.
Αν δεν το έχετε παίξει θα σας φανεί αχρείαστο, αλλά αν μπείτε στην διάθεση του παιχνιδιού ή έχετε βιώσει και εσείς κάποια κρίση πανικού, θα ταυτιστείτε ευχάριστα.
2. Night in the Woods
Μα τι όμορφο παιχνίδι. Το Night in the Woods είναι ένα σπάνιο παιχνίδι που σίγουρα πρέπει να παίξετε. Είναι προσγειωμένο και ανθρώπινο, παρόλο που οι χαρακτήρες είναι ζώα. Δεν μιλάει για κάποια συγκεκριμένη ψυχική ασθένεια, αλλά για όλες. Δεν παίρνει θέση, απλά μας δίνει τα εργαλεία για να ανακαλύψουμε πράγματα. Οι χαρακτήρες του δεν είναι πάντα χαρούμενοι, δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν ή να πουν. Μιλάει για την διπολική διαταραχή με τρόπο που κανένα άλλο παιχνίδι, τουλάχιστον που ξέρω, δεν έχει μιλήσει. Συζητάει για την κατάθλιψη και προκαλεί τον παίκτη να επενδύσει, να αναλύσει τον εαυτό του και να ανακαλύψει μόνος του τι δεν πάει καλά.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό να συναντάμε παιχνίδια με τόσο ανοιχτό μήνυμα όχι λόγω αμέλειας, αλλά λόγω συναίσθησης. Παίζοντας ανακαλύπτουμε εμάς λίγο καλύτερα και αυτό είναι πολύτιμο.
1. Limbo
Επιτέλους θα μιλήσω για το Limbo. Το Limbo είναι ένα παιχνίδι που θα μπορούσα να εντάξω σχεδόν σε όλες μου τις λίστες. Είναι το παιχνίδι που με μαγνήτισε στον indie χώρο και με έκανε να καταλάβω ότι δεν χρειάζεσαι μεγάλα ποσά και ομάδες για να δημιουργήσεις ένα καλό παιχνίδι. Το Limbo ήταν από τις πρώτες μου παικτικές εμπειρίες που με έκαναν να νιώσω τόσο έντονα. Ένιωσα το σκοτάδι του, την ησυχία του, την απώλεια και την αγωνία του να μην πεθάνεις. Πραγματεύεται την κατάθλιψη και την απώλεια με έναν αφαιρετικό αφηγηματικό τρόπο, αλλά πολύ πυκνό νοηματικά. Δεν σου λέει τίποτα, δεν σου δίνει καμία οδηγία ή συμβουλή. Σε αφήνει σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο και εσύ καλείσαι να αντιμετωπίσεις τους φόβους και τον εαυτό σου.
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για το Limbo αλλά δεν έχει νόημα γιατί το μόνο που αξίζει τελικά είναι η αίσθηση που σου αφήνει, και αυτό μπορείς να το καταλάβεις μόνο αν το παίξεις.
Καλώς ή κακώς (κυρίως κακώς), οι ψυχικές ασθένειες είναι κάτι που όλοι αντιμετωπίζουμε ή έχουμε αντιμετωπίσει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, και δεν θα έπρεπε να εκλαμβάνονται ως κάτι ασήμαντο από το κοινό. Σίγουρα υπάρχουν πιο άμεσοι και αποτελεσματικοί τρόποι να αντιμετωπίσει κάποιος είτε μια ψυχική ασθένεια είτε την υπόνοια της αλλά αν ένα βιντεοπαιχνίδι μπορεί να μας φέρει σε επαφή με βαθύτερους προβληματισμούς και σκέψεις μας, είναι πάντα ευπρόσδεκτο.
